وی با وسعت دید و اندیشه پربار خدادادی زمان را به خوبی می‌شناخت و موقعیت‌ها را به درستی درک می‌کرد و با بهره گیری از همین خصائل و شناخت عمیق از موقعیت صنعتی کشور در زمینه صنایع کوچک و متنوع هم‌چون نشان سازی، ورشو سازی، لوستر سازی هم‌چنین تولید سمپاش، قطعات موتور سیکلت، قفسه پیچ و مهره، سماور، پروفیل در و پنجره، لوله و…. با توکل بر خدای متعال به تجارب و موفقیت‌های درخشانی نائل آمد و با نیّات خیرخواهانه اش دیری نپائید که با گذر از صنایع تولیدی کوچک، افکار پویا و ذهن جست و جوگر او انگیزه پایه ریزی صنایع بزرگ‌تر را در وی ایجاد کرد و در همین راستا سال ۱۳۳۷ شمسی مبادرت به تاسیس شرکت صنعتی دژپاد با زیرمجموعه‌های صنایع فلزی سبک با تولید انبوه نمود. او در شکل‌گیری اتحادیه‌ها، سندیکاها، انجمن مدیران صنایع و تشکل‌های صنعتی حضوری سازنده و پربار داشت و برای اعتلا و احیای صنعت نوین کشور و صعود به جایگاه واقعی آن همواره در تلاش بود.

این اسوه خستگی ناپذیر سنگر کار و سازندگی در سراسر عمر پربرکت خود هیچگاه گرفتار روزمرگی و یکنواختی نشد و از آن‌چه کرده بود ارضاء و اقناع نگردید. پیوسته در فکر نوآوری، خلق آثار و کارآفرینی بود.

تأسیس شرکت گروه صنعتی سپاهان با زیرمجموعه های تولیدی آن برخاسته از تفکر، تلاش و همت این مرد بزرگ است که دستاوردهای ارزشمندی را در فناوری و خلاقیت به ارمغان آورده و زمینه اشتغال هزاران نفر را فراهم ساخته است و خلاصه آن‌که ابعاد شخصیت اجتماعی این مدیر توانا در صحنه کار و تولید جای تعمق و تجلیل دارد.

شخصیت معنوی زنده یاد حاج محمد حسین جابر انصاری هم‌چون شخصیت اجتماعی وی بلکه بیشتر در خور توجه است زیرا او انسانی فرهیخته، ادیب، مردمی، مومن، خیر و با تقوا بود. آثار بجای مانده از وی مبین افکار معنوی و اعتقادی اوست. تأسیس اماکن فرهنگی، آموزشی، مذهبی، درمانی و خیریه عام المنفعه از جمله تأسیس چهار واحد کتابخانه عمومی کانون اسلامی انصار در تهران و اصفهان، احداث چندین باب دبستان، مدرسه راهنمایی و دبیرستان، مشارکت در ساخت مسجد امیر (ع)، حسینیه دماوند، هم‌چنین صندوق قرض الحسنه و کتابخانه عمومی بنی فاطمه (س) و چندین مرکز خیریه عمومی دیگر از خدمات ماندگار و مفید وی می باشد.

فقید سعید مرحوم حاج محمد حسین جابرانصاری همواره منت‌دار خاندان عصمت و طهارت بود و به ایشان عشق می‌ورزید و به دفعات به توفیق زیارت عتبات عالیات، مدینه منوره و مکه مکرمه نائل آمد و از خادمین راستین حضرت ابا‌عبدالله الحسین بود. خدمات ارزنده او در زنده نگاه‌داشتن فرهنگ تشیع همیشه باقی خواهد ماند. به راستی سعادت و توفیق او چنین بود که سرانجام در آستانه عاشورای حسینی و در وقت اذان ظهر روز سه شنبه مورخ ۱۳۸۰/۱۲/۲۸ مصادف با چهارم محرم الحرام سال ۱۴۲۳ هجری قمری روح بلند و ملکوتی او پس از ادای شهادتین از مغاک خاک پرکشید و به دیدار معبود شتافت. یادش گرامی و روحش شاد باد.